در طول تاریخ، فرمانروایانی حکمرانی کردهاند که دوران حکومتشان، برای مردم کابوس بوده است. حاکمانی خونریز و بیرحم که برای کوچکترین خطای کرده یا ناکرده، حکم مرگ فجیع صادر میکردند، گوش و بینی میبریدند، زندهزنده میسوزاندند و شمر هم جلودارشان نبود! بعضیها به گزارشهایی که درباره این حکمرانان در متون تاریخی آمده، اوراق سیاه نام دادهاند که البته چندان هم بیربط نیست.
برخی گمان میکنند این سفاکیها، بیشتر جنبه قدرتنمایی و ابراز وجود داشته و برای بیرون راندن رقبا از صحنه، استفاده میشده است. اما وقتی اوراق کتابهای تاریخی را زیر و رو میکنیم، به صفحاتی بر میخوریم که از آنها بوی جنون خونریزی به مشام میرسد؛ انگار حاکم خونریز، آدم میکشد تا لذت ببرد. حجاج بن یوسف ثقفی، نمونه مشهوری در این زمینه است؛ میگویند او برای آنکه اشتهایش باز شود، دستور میداد هر روز سر انسانی را در مقابل او ببرند؛ البته این روایت بیشتر به یک اغراق شبیه است، اما میتواند ریشه در حقیقتی تاریخی داشته باشد. شبیه این آدمهای روانی را که در کسوت فرمانروا به جان مردم افتادهاند، میتوان در تاریخ یافت و در این نوشتار، با تعدادی از آنها آشنا میشوید.
حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) درخصوص گنجایش فکر + تصویرنوشته
تاریخ، ,تاریخی ,هم ,طول ,مردم ,فرمانروایانی ,حکم مرگ ,یا ناکرده، ,کرده یا ,مرگ فجیع ,فجیع صادر
درباره این سایت