آغاز امامت امام زمان (عج)، زمانی برای شادی منتظران

این روز سرآغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه به شمار می‌رود؛ چرا که امامت فردی آغاز می‌شود که امام‌های پیشین از غیبت و منجی بودن او خبر داده بودند.

در روز نهم ربیع الاول آخرین امام شیعیان، دوره‌ی غیبت صغری ایشان آغاز شد و امام از طریق نواب خاص خود که چهار نفر بودند طی 70 سال با شیعیان در ارتباط بودند. امام زمان براساس مشیت و حکمت الهی از نظرها پنهان ماند تا از گزند دشمنان و بدخواهانی که وجود آن حضرت را تاب نمی‌آورند، مصون بماند.

پس از پایان یافتن دوره غیبت صغری، دوره غیبت کبری آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد. این مدت دوران امتحان و سنجش ایمان و عمل مردم است.

شیخ صدوق از حسن بن احمد مکتب روایت کرده است که در آن سالی که ابوالحسن علی بن محمد سمری آخرین نائب خاص امام زمان(عج) وفات یافت، من در بغداد بودم و چند روز پیش از وفاتش به محضرش شرفیاب شدم. وی در آن روز، توقیعی از امام زمان علیه السلام بیرون آورد و برای مردم قرائت کرد.

در متن آن نامه مبارک آمده بود: به درستی که تو از امروز تا شش روز دیگر وفات خواهی یافت. پس خود را آماده ساز ولی به کسی وصیت(به نیابت) مکن که قائم مقام تو پس از وفاتت شود. چه این که غیبت بزرگ آغاز گردیده است و مرا ظهوری نخواهد بود، مگر به اذن خداوند منان. ظهور من آن قدر به درازا خواهد کشید، که دلها را قساوت فراگیرد و زمین از جور و ستم لبریز گردد و به زودی کسانی از شیعیانم می‌آیند و ادعای مشاهده و دیدنم را می‌نمایند. آگاه باشید که هر کس پیش از خروج سفیانی و رسیدن صیحه آسمانی، ادعای مشاهده و دیدن مرا نماید دروغگو و افترا زننده است.

حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) درخصوص گنجایش فکر + تصویرنوشته

معنای بزرگواری از منظر امام حسن(ع) + تصویرنوشته

طرز تهیه سوپ خوشمزه برای روز‌های سرد