خزه باربولا؛گیاهی شگفت انگیز در ارتفاعات اشنویه

 خزه باربولا متعلق به خانواده‌ی pottiaceae هستند که بزرگترین خانواده خزه‌ها است و نزدیک به ۱۵۰۰ گونه متفاوت دارد.

این گونه خزه که در ایران نیز چند نوع از آن یافت می‌شود، عمدتا محیط‌هایی با رطوبت ۵۰-۷۰% را می‌پسندند و حتی بر روی سطوح بتنی و سنگی نیز رشد می‌کنند.

خزه‌های باربولا در تجمعات گسترده روی سطح زمین و یا سطوح سنگی پراکنده می‌شوند. این خزه در اثر خشکی زیاد به فرم خشک و جمع شده در می‌آید. اما بلافاصله پس از آبپاشی و جذب رطوبت به حالت اولیه برمی‌گردد و شبه برگ‌های آن باز می‌شوند

عموما به رنگ سبز روشن دیده می‌شوند، اما در ماه‌های گرم سال به رنگ سبز مایل به زرد و قهوه‌ای روشن در می‌آیند. با قرار گرفتن تحت شرایط مناسب، آبیاری و زیر نورمصنوعی پس از گذشت چند روز رنگ سبز شاداب خود را بازمیابد.

این نوع خزه شاخه‌هایی از ساقه‌های قائم تا ۴ سانتی متر بلند تشکیل می‌دهد. وقتی خیس شود رنگ آن سبز روشن است و برگ‌ها شل و شاداب میشوند. وقتی خشک شد برگ‌ها به دور ساقه میپیچند و رنگ آن قهوه‌ای مایل به قرمز می‌شود.

اگرچه در بسیاری از انواع زیستگاه‌ها وجود دارد، اما معمولاً گونه خیلی کم یابی است. خزه در انواع مختلف خاک رشد می‌کند، اما بیشتر اوقات خاک آهکی و در انواع مختلف ارتفاعات و سطوح سخت در شرایط سرد و قطبی و همچنین نور شدبد خورشید را تحمل می‌کند. این نوع خزه کم یاب می‌تواند برای سال‌های زیادی خشک و خاموش شود و پس از دهه‌ها خشک شدن دوباره متابولیک فعال شود و در یک ثانیه زنده شود.